یدک کشیدن عنوان پیاده‌راه فرهنگی در شهرهای گیلان

این موضوع به معنای این است که شهرداری‌ها و مسئولان شهری با ایجاد پیاده‌راه‌هایی با نام “فرهنگی”، سعی در جذب گردشگران و ارتقای تصویر شهر دارند، اما در عمل هیچ زیرساخت و امکانات مناسبی برای حمایت از فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی فراهم نمی‌کنند. که در نهایت این موضوع می‌تواند به ایجاد فضایی ناامیدکننده منجر شود که نه تنها نمی تواند انتظارات ساکنان و گردشگران را برآورده کند، بلکه به تدریج هویت فرهنگی شهر را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

یکی از دلایل اصلی این معضل، عدم توجه به نیازها و خواسته‌های واقعی جامعه است. پیاده‌راه‌های فرهنگی باید فضایی برای هنر، موسیقی، نمایش و سایر فعالیت‌های فرهنگی باشند. اما وقتی که این فضاها صرفاً به مکان‌هایی برای عبور و مرور تبدیل می‌شوند، عملاً از کارکرد اصلی خود دور می‌شوند.

◾تجمع دست‌فروشان در پیاده‌راه‌های فرهنگی

تجمع دست‌فروشان در پیاده‌راه‌های فرهنگی به این معناست که این فضاها باید به عنوان مکان‌هایی برای فروش محصولات محلی، صنایع دستی و غذاهای محلی باشد. یعنی اینکه برای ترویج فرهنگ محلی دست‌فروشان محصولات و کالاهایی را عرضه کنند که نمایانگر فرهنگ و سنت‌های محلی هستند
نه آشفته بازاری مثل پیاده راه فرهنگی شهر رشت!!

در واقع پیاده‌راه‌های فرهنگی با وجود دست‌فروشان محلی و ساماندهی آن ها می‌تواند به عنوان جاذبه‌های گردشگری توجه بازدیدکنندگان را جلب کنند،نه اینکه در سایه بی توجهی شهرداری چالش‌هایی مانند نظافت، ترافیک و عدم مدیریت فضا را نیز به همراه داشته باشد.

◾ویژگی شناخته شده‌ترین پیاده‌راه فرهنگی دنیا رامبلا در اسپانیا

پیاده‌راه‌های فرهنگی در بسیاری از شهرهای دنیا وجود دارند و هر کدام ویژگی‌ها و جذابیت‌های خاص خود را دارند. اما یکی از بهترین و شناخته‌شده‌ترین پیاده‌راه‌های فرهنگی در دنیا، “لا رامبلا” (La Rambla) در بارسلون، اسپانیا است.
لا رامبلا به عنوان یک خیابان پیاده‌رو، محل تجمع هنرمندان، نوازندگان خیابانی و نمایشگاه‌های محلی است. این فضا به تنوع فرهنگی و هنری بارسلون کمک می‌کند. در امتداد این پیاده‌راه، جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی متعددی مانند بازار لا بوکریا، تئاتر لیسیو و یادبود کریستف کلمب قرار دارند. وجود درختان و فضای سبز در کنار پیاده‌راه، باعث ایجاد فضایی دلنشین برای پیاده‌روها می‌شود. همچنین این پیاده‌راه به راحتی قابل دسترسی است و به نقاط مختلف شهر متصل می‌شود.به جز لا رامبلا، پیاده‌راه‌های فرهنگی دیگری نیز در دنیا وجود دارند که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد:
– پیاده‌راه نیکولاس (Nanjing Road) در شانگهای، چین
– پیاده‌راه میلان (Via della Spiga) در میلان، ایتالیا
– پیاده‌راه پرینسز (Princess Street) در ادینبرو، اسکاتلند

مساله قابل توجه این است که این پیاده‌راه‌ها هر کدام به نوعی نمایانگر فرهنگ و هویت محلی خود هستند و تجربه‌ای منحصر به فرد برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کنند.اما در پیاده راه فرهنگی شهر رشت ما جزچند بنای قدیمی شاهد تجمع زیادی از دستفروشان هستیم که هیچ چیز از آن ها به یادگار به عنوان میراث فرهنگی شهر رشت باقی نمی ماند و نخواهد ماند.

بنابراین یدک کشیدن عنوان پیاده‌راه فرهنگی در شهرهای مانند شهر رشت و چند شهر دیگر استان گیلان که با عنوان پیاده راه فرهنگی خیابان‌ها را سنگ فرش می‌کنند، می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی مردم نسبت به مسئولان شهری منجر شود. شهروندان احساس می‌کنند که دغدغه های آن‌ها نادیده گرفته شده و نیازهای واقعی‌شان در تصمیم‌گیری‌ها لحاظ نمی‌شود، که این موضوع نیز می‌تواند به کاهش مشارکت اجتماعی و سیاسی مردم در امور شهری منجر شود.